Zes jaar is het ondertussen, al een hele tijd, kan het bijna niet geloven dat het al zo lang is. Het lijkt zo lang niet, nochtans is er in 6 jaar tijd veel gebeurd. Donkere periodes, maar het laatste jaar toch vooral meer opklaringen dan regenbuien. En dan spreek ik nog niet over die mooie warme zomer, zonder een druppel regen (toch in de eerste weken) die we hier gehad hebben. We hebben er goed van genoten, dat is toch één iets dat we geleerd hebben uit die donkere periode: geniet met volle teugen van het leven!
Jouw (of laat ik beter zeggen jullie) kleinzoon is vorige week 3 jaar geworden. En hij kreeg voor zijn verjaardag een heus piratenfeest, compleet met piratenvlag en versiering met doodskoppen. Ik had voor hem zelfs een piratenkostuumpje gevonden. Niet zelfgemaakt, daar had ik de tijd en het patroon niet voor. Hij heeft de hele namiddag als kleine piraat rondgehost en met zijn neefjes en nichtje in de tuin gespeeld. Ook ik ben de verkleedkoffer ingedoken en vond nog een passende bloes. Eentje die jij nog maakte, die wijd uitloopt van onderen, met stukken kant en frullekes tussen en verlengde manchetten in kant. Een beetje ambetant, ik moest opletten dat mijn manchetten niet in de verjaardagstaart hingen, maar perfect voor een piratenfeest. En ik ben er zeker van, die bloes zal me wel nog eens van pas komen. Ik zag ze vorig weekend ook terugkeren op foto’s van de speelpleinwerking van 20 jaar geleden.
Lars is ondertussen uitgegroeid tot een flinke jongen die zelf zijn boterhammen smeert, alleen zijn tanden poetst en zichzelf wast. Met nog wat aanwijzingen van zijn mama, maar toch, hij wil het vooral zelf kunnen. Hij lacht graag, is heel sociaal (van wie zou hij dat hebben?), is er altijd graag bij (misschien heeft hij dat toch van zijn mama mee). Deze zomer bracht hij enkele dagen door bij oma (Dirk zijn moeder, jullie zijn meme en pepe die hij kent van de foto) en met neefje Briek en nichtje Jaklien, bleef een keer slapen bij jouw zus Mia (en dat vond iedereen plezant), op reis met ons naar Kell am See en naar de Gentse Feesten. Hij ging naar de onthaalmoeder en volgde zelfs zijn eerste kampje, een knutselkamp op zijn school. En alles deed hij heel graag, hij vindt alles leuk, hij zegt het dan ook: ‘dat was leuk, hé’. Op reis gaan, dat associeert hij nu met Bollo de Beer, die voor animatie zorgde op het bungalowpark. En Gentse Feesten dat is: bus nemen naar feestje en (mu)ziekje luisteren. Groot was de teleurstelling toen hij nog eens in Gent kwam zonder de Feesten, al maakt een frozen yoghurt (voor hem een ‘ijsje) bij Moochie ook veel goed.
Gisteren mocht hij weer naar school, hij ging al sinds de paasvakantie naar de peuterklas. En nu zit hij in de eerste kleuterklas bij Juf Lynn, hij was er al heel de zomer over bezig. Hij was heel enthousiast, wel een klein beetje teleurgesteld toen bleek dat het springkasteel van het knutselkampje in de zomer er niet meer stond. Maar hij ging flink zitten op de bank naast de andere kindjes in zijn klas en was heel content dat hij zijn vriendjes van vorig schooljaar terugzag. Toen ik hem ging ophalen vertelde ronduit over wat hij allemaal gedaan had, om dan thuis toch al vlug in de zetel te sneuvelen. De eerste schooldag was nogal uitputtend.
Vrijdag, laatste dag van de vakantie, ben ik met Lars met ons tweetjes naar het Boudewijnpark geweest in Brugge (ja, dat moet er altijd bij, niet te verwarren met het Boudewijnpark in Zonnebeke). Zonder stress, zonder dat we ons moesten opjagen, gewoon doen wat Lars zin in had. En al was dat 3 keer na elkaar op de oldtimers of 2 keer dezelfde dolfijnenshow zien, geen probleem, we hebben een hele leuke mama-zoondag gehad. Alleen bij de piratenboot heb ik zijn enthousiasme moeten inperken, 1 keer op de boot was al niet goed voor mijn maag (vroeger kon ik daar beter tegen), enkele keren na elkaar zou niet goedkomen. Zijn gezichtje toen hij nog eens de dolfijnen zag springen en tuimelingen maken, zalig. Ik hoop dat ik dat nog vaak kan zien.
En met mij gaat het ook wel goed. Na de moeilijke jaren is de rust teruggekeerd, de (chronische) zorgen die we afgelopen jaren hadden zijn verdwenen. We wonen in een heel leuk huis in Drongen, met een grote tuin en veel licht. Een beetje verder van de stad, maar nog altijd te doen met bus of fiets. Ik heb eindelijk de moed gevonden, gesteund door jullie andere dochter, om weer wat gezonder te gaan leven (niet dat ik zo ongezond bezig was, maar ik wou toch weer op mijn oude gewicht geraken). Mijn zwangerschapskilo’s ben ik nu eindelijk kwijt, een deel van de hormonenkilo’s die ik voor de zwangerschap verzamelde ook al. Ik voel me beter in mijn vel, al blijft het een eeuwige strijd tegen het gewicht, dat weet jij ook. Maar ik probeer gezond te leven, veel te bewegen en ook te genieten.
Pink probeert uit 